РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Ян Чачот
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Вясковыя ўцехі
Вёска любая мая ты!
    Часам сумна мне бывае,
Ды тваiм праходжу полем -
    Сум умомант той зьнiкае.

Стрэну там дзяцей вясковых -
    Хоць адзежка iх у латах,
Столькi шчырасцi чысьцюткай
    Бачу ў мiлых вачанятах!

- Як жывеш пане Стафане?
    Усьмiхаецца Сьцяпанка.
Там - Алесь, а там Вiктося,
    Што зардзелася, там - Янка.

Пасьвяць сьвiнак тут, авечак
    Гэты - з пужкаю гуляе,
Тая ў'е вянок з валошак.
    Той скацiнку ў гурт зьбiрае.

Там - Гануська-гаспадынька
    З Iзабэлкай каля пашы
Шчыра бульбiны зьбiраюць,
    Што выкопвае Лукашык.

Iх, сяброў маiх маленькiх,
    Бачыць рад я на палетках -
Зьмiтрака, Марцiнка, Юрку
    Дамiцэлю i Пракседку.

Iх усiх вiтаю шчыра,
    Грушку iм даю цi яблык.
Хто раней паглядваў скоса
    На мяне, цяпер - мой сябра.

Хай жа вас сам Бог гадуе,
    Вам дае здароўе, шчасьце,
Ад людзей пашану, ўвагу,
    Зьберагае ад напасьцi.

Падрастай, народ маленькi,
    Гаспадынькi, аратаi.
Адарыць мне вас няма чым -
    Шчырым сэрцам адараю.
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.